Uniek kijkje in tbs-kliniek: ‘Het leven hier is erg zwaar’

De deuren van de tbs-klinieken in Nederland gingen zaterdag even open voor nieuwsgierigen. Een aantal tbs’ers en medewerkers vertellen het verhaal van binnen de muren van de Woenselse Poort in Eindhoven. “Hier wonen en leven mensen met een bijzonder verhaal”, vertelt directeur Gertrude Graumans.

De Woenselse Poort is een forensisch psychiatrische kliniek waar ook tbs'ers worden behandeld.

In een hal met een aantal celdeuren staat Karen Weekers, teamleider van de afdeling waar mensen zitten die langdurig zijn opgenomen. Ze is verantwoordelijk voor 26 cliënten. De celdeuren doen denken aan een gevangenis, maar dat is het absoluut niet. “Hier worden mensen niet opgesloten, ze hebben hun straf al uitgezeten in de gevangenis. Wij zijn hier om de mensen te behandelen, we zien ze opknappen en de maatschappij wordt veiliger.”

Niet bang zijn

Roberto zit een jaar gedwongen vast in de tbs-kliniek. “Het leven hier is heel erg zwaar”, begint hij. “Ik heb een gezin, ik heb kinderen. Ik wil zelf veranderen en om dat doel te halen moet ik echt inzien waar het fout is gegaan. Dat is zwaar.” De exacte reden waarom hij behandeld moet worden wil Roberto niet zeggen maar het gaat om geweld en vermogensdelicten.

“Je hoeft niet bang te zijn van de mensen in een tbs-kliniek”, zegt hij geruststellend. “Niemand wil van nature een ander pijn doen, daar zit een oorzaak achter.” Hij is blij dat ze deuren van de kliniek open zijn. “Het is vaak heel gesloten, maar ik wil laten zien dat ik keihard werk aan mezelf. Ik volg therapieën en probeer mezelf onder ogen te komen. Ik mag binnenkort voor het eerst begeleid naar buiten, de eerste stappen richting herstel.”

Stigma

Directeur Graumans is blij dat Roberto zijn verhaal deelt met de bezoekers van de open dag. “Er zit nogal een stigma op ons omdat we een psychiatrie zijn met onder meer tbs’ers. Het zijn altijd de heftige verhalen die in de media komen. Maar over het algemeen is het hier niet gevaarlijk.” Ze benadrukt nogmaals dat het geen gevangenis is, maar dat er wel hekken en drugshonden zijn.

De bewoners van de kliniek hebben op het terrein veel bewegingsvrijheid. Zo kunnen ze wandelen, dieren verzorgen, werken met hout of muzieklessen volgen. Ezra is druk bezig met honden. “Deze honden komen uit het asiel en hebben vaak iets heftigs meegemaakt. Twee keer in de week komen ze naar ons toe en mogen we ze verzorgen.”

Dat helpt Ezra onder andere bij het nemen van verantwoordelijkheid. Ze zit al bijna een jaar in de Woenselse Poort. “Ik kreeg tbs opgelegd door de rechter, maar ik heb daarna nog twee jaar in de gevangenis gezeten omdat er geen plek was.” Dat is haar zwaar gevallen.

“Het zit vol. Het is echt heel druk”, vertelt Graumans. “Op dit moment zitten honderd mensen te wachten op een behandeling in een psychiatrische instelling. Wij kunnen er hier maar zo’n 250 kwijt.”

Emoties

Bij de muzieklessen is Rowan te vinden. “Muziek is belangrijk omdat je daar je emoties in kwijt kan. Je wordt er blij van en het geeft je kracht”, vertelt hij. "Ik heb zelf ook een tekst geschreven over mijn verleden. Ik zat heel diep in de put." Terwijl bezoekers van de open dag een kijkje nemen in het muzieklokaal, laat Rowan zijn rap horen. “Fack alcohol, drugs en tabak. Ik heb genoeg gehad, ik wil clean leven dag bij dag. Dat is een opdracht, dat wordt van mij verwacht. Een goede vader zijn voor mijn zoon geeft mij kracht.”

Rowan en Roberto zijn niet de echte namen van de geïnterviewden. Vanwege de privacy van de tbs'ers is gekozen voor een gefingeerde naam.

Opmerkingen? Mail ons!