Oekraïense school Eindhoven biedt gevluchte jeugd troost, warmte én onderwijs

Deze week begonnen zo’n 180 gevluchte Oekraïense kinderen aan hun eerste lessen op de Oekraïense school in Woensel. Behalve onderwijs, vinden ze er ook troost, liefde en landgenoten terug.

Met tranen in de ogen doet de Oekraïense Olga (19) haar verhaal. Zes weken geleden besloot ze te vluchten uit Kiev. Via tussenstations in onder meer Polen kwam ze uiteindelijk in Eindhoven terecht. Hier, in de beschutte omgeving van de in allerijl uit de grond gestampte Oekraïense school in Woensel-Noord, trof ze eindelijk weer landgenoten terug, met wie ze haar vluchtverhaal kon delen. “De keuze voor Nederland was vrij willekeurig. Op een treinstation in Polen stonden twee mannen: een met een bordje ‘Noorwegen’ en één met ‘Nederland’ erop. We vertrouwden die laatste het meest, vandaar dat we nu hier zitten. Maar wat we hier aantroffen was buiten alle verwachting: een school met landgenoten waar we in onze eigen taal les krijgen: dat hadden we nooit durven denken.”

Een van de drijvende krachten achter de Oekraiense school aan de Broodberglaan in Woensel is Willy Evers, in het dagelijks leven opleidingsdirecteur van het Stedelijk College, een paar kilometer verderop. De school voor vluchtelingen doet hij er ook maar ‘even bij’, maar door alle positieve respons lijkt de klus hem meer energie op te leveren dan te kosten. “In twee weken hebben we deze school opgebouwd. We hebben veertig leerkrachten geregeld. Grotendeels vrouwen die zelf ook gevlucht zijn uit Oekraine. Maar ook Nederlandse gepensioneerden. Vanuit Oekraine hebben we ook digitale lesmethodes gekregen, waar de meeste kinderen al mee vertrouwd waren. Die pakken hier gewoon de draad weer op.” Met al die handjes kan de school een zo goed als compleet pakket aanbieden. Evers: “Biologie, taal, wiskunde, scheikunde, geschiedenis, maar ook vakken als muziek, kunst en gym. Ze krijgen het allemaal.”

Achter de opgevrolijkte gezichten van al die jonge Oekraïners gaan natuurlijk veel zorgen of zelfs trauma’s schuil. Maar daar is de school op voorbereid. Evers: “We kunnen schoolmaatschappelijk werkers en psychologen inzetten als dat nodig is. Uit Oekraïne is een jeugdpsycholoog meegevlucht, die hier nu een eigen ruimte heeft om één-op-ééngesprekken met kinderen te voeren. Dat voorziet zeker in een behoefte. “Je ziet het bij sommige kinderen aan die koppies. Die hebben meer nodig dan alleen een wis- of aardrijkskundeles.”

Terug

Voor Olga blijft het moeilijk om niet aan haar vaderland te denken. Ze wil het liefst zo snel mogelijk weer terug gaan, als het maar even kan. “Er lopen daar nu kinderen rond die hun ouders verloren zijn. Dat kan ik niet verdragen, terwijl ik hier zit. Ik moet ze helpen. Ik moet me over hen ontfermen. Ik ben geboren in Oekraïne en zal er ook dood gaan.”

Opmerkingen? Mail ons!