Honderden bevroren huisdieren staan op de wachtlijst van taxidermist Joep: 'Maar ik ga er niet om stressen'

In de vriescel in het bedrijf van de Gebroeders Teurlincx aan het Willaertplein liggen dode dieren opgestapeld tot aan het plafond. Door een aantal dramatische gebeurtenissen in de familie, kan het nog wel even duren voordat die allemaal opgezet zijn.

Als je de deur open doet kijkt er een enorme ijsbeer op je neer. Een beest met een lengte van bijna drie meter omdat hij dreigend op zijn achterpoten staat. Maar loop je daar voorbij dan is het één en al rust en vriendelijkheid in de werkplaats van de Eindhovense preparateurs Teurlincx in De Bennekel. Joep (net 70 geworden) zit met een half opgezette vos op schoot. Hij propt boetseerklei in de oogholtes ter bevestiging van de glazen ogen. Daar heeft hij een speciaal trommeltje voor.

Het bedrijf werd decennia lang geleid door drie broers Teurlincx. Maar de afgelopen tijd zijn er twee weggevallen en staat Joep er alleen voor. "De ene broer hield er mee op omdat hij van zijn kleinkinderen wilde genieten. Kort daarna kwam de andere te overlijden. Van allebei heb ik de taken overgenomen dus ja, nu moet ik alles alleen doen" zegt Teurlincx. Tot overmaat van ramp stierf ook nog zijn geliefde echtgenote, het meisje waar hij al sinds middelbareschooltijd verkering mee had. Er brak een donkere periode aan. Joep was blij dat hij zijn werk nog had en stortte zich op het opzetten van de vele dode dieren die nog in de vriescel van het bedrijf lagen opgestapeld.

Teruggefloten

Totdat hij werd teruggefloten door zijn eigen lichaam: hij ging knock-out en werd pas in het ziekenhuis weer wakker. De preparateur realiseerde zich dat hij misschien toch een break had moeten nemen. Hij boekte een reis naar Nepal en is deze maand met een fris hoofd weer teruggekomen. Wat hem nu nog rest is in zijn ééntje alle dode dieren opzetten die bij de firma ingeleverd zijn. Iemand vreemds in dienst nemen om hem te assisteren, dat zal hij niet snel doen. Hij gruwelt bij het idee dat hij iemand met veel moeite heeft opgeleid, die daarna gewoon weer de benen neemt.

En daarom werkt hij vanaf nu iedere dag aan het wegwerken van de stapel bevroren dieren. Af en toe geholpen door zijn gepensioneerde broer, af en toe onderbroken door een welverdiende vakantie. Joep Teurlincx probeert de dingen weer zo veel mogelijk positief te benaderen. "Ik heb genoeg werk totdat ik 150 ben" grijnst hij.

Volgt hier nog een dringende oproep aan alle mensen die ooit het lichaam van hun huisdier bij de preparateurs aan het Willaertplein hebben ingeleverd, en wachten op het moment dat ze Fikkie of Minoes weer op kunnen halen: wees geduldig alstublieft. Er wordt aan gewerkt.

Opmerkingen? Mail ons!