Alleen vertrouwen helpt hulpmijdende dakloze vooruit

Een groeiende groep daklozen zoekt zijn toevlucht tot de randen van de stad, op afstand van de instanties in wie men het vertrouwen is kwijtgeraakt. Met hulp van ex-daklozen en andere ervaringsdeskundigen probeert Eindhoven dat vertrouwen weer terug te winnen.

Je hoeft tegenwoordig niet lang te zoeken om ze tegen te komen: huisjes, tenten of andere verblijfplaatsen of de overblijfselen daarvan; gebouwd door daklozen, verslaafden of een combinatie daarvan. Soms nog in de stad: in parken, perken of onder tunneltjes. Maar steeds vaker in het buitengebied, op plekken waar ze minder snel gevonden worden: in onbestemde stukjes bos, afgelegen van de paden of langs taluds van snelwegen of het spoor. De verschijningsvormen zijn divers: soms is het niet meer dan een ‘nestje’ gevormd van dekens en kleding. Soms heeft de persoon in kwestie - meestal solistisch levend - een zo goed als volwassen boshut voor zichzelf geknutseld, compleet met water (jerrycan), gas (in fles) en licht, meubeltjes en gereedschap.

Vertrouwen verloren
Afgelopen week brandde zo’n soort huisje tot tweemaal toe uit in het bosgebied tussen Eindhoven en Acht. Hulpverleningsinstanties weten om wie het gaat, maar willen niets over hem kwijt, op verzoek van de man zelf. Het is daarom gissen naar de toedracht van de brand en hoe hij daar terecht kwam. Navraag bij Springplank040 leert dat de situatie niet op zichzelf staat. “We signaleren een duidelijke toename van mensen die zichzelf ‘uitgeburgerd’ en teruggetrokken hebben, omdat ze het vertrouwen in de hulpverlening volledig zijn kwijtgeraakt. Daar is nog een groep bijgekomen, die van de Oost-Europese arbeidsmigranten. Zij hadden hier werk en verblijf, maar zijn door dat door de coronacrisis kwijtgeraakt en zo op straat beland. In de binnenstad worden ze verjaagd. Beide groepen zoeken de randen van de stad of daarbuiten op, in de hoop zo met rust gelaten te worden.”

Dat zo een groeiende groep daklozen buiten beeld raakt, baart daklozenopvanginstantie Springplank040 grote zorgen. Thijs Eradus: “We voelen ons verantwoordelijk voor ieder mens in onze samenleving. Deze mensen horen daar zeker bij. Maar we misten tot voor kort de instrumenten om ze te bereiken.”

We voelen ons verantwoordelijk voor ieder mens in onze samenleving. Maar we misten de instrumenten om deze groep te bereiken

Thijs Eradus, Springplank040

Ex-daklozen slaan de brug
Daar is inmiddels verandering ingekomen. Samen met klankbordgroep dak- en thuislozen (Kdet) is een nieuwe aanpak gestart, waarmee het vertrouwen van de doelgroep teruggewonnen moet worden. Els Keet: “We zetten onze ervaringsdeskundigen in om de buitenverblijvers te benaderen. Mensen die zelf in zo’n situatie hebben gezeten, die weten waar deze mensen verblijven, hoe je ze moet aanspreken en wat ze nodig hebben om hulp te accepteren.” Dit kan een lang proces zijn, waarbij eerst een hoop weerstand overwonnen moet worden. Maar pas als het vertrouwen er echt is, kan er gezocht worden naar een echte oplossing, die de mensen weer aan een structuur, werk en een echte woning moet helpen. Keet: “Dat kan een ‘tiny house’ of iets anders passends zijn aan de rand van de stad, waar mensen wat meer op zichzelf en in de luwte kunnen wonen. Als ze maar het gevoel krijgen dat ze er toe doen. Dat ze meetellen. Dat ze iets hebben om een nieuwe start te maken. Want zonder dat perspectief wordt dat heel lastig.”

Opmerkingen? Mail ons!